Matka Boska Częstochowska
W 1964 roku o. Teofil Krauze zwrócił się do Zgromadzenia Sióstr Westiarek Jezusa z prośbą o wykonanie aplikacji brylantowej sukni Matki Bożej Jasnogórskiej na nowy materiał. Na ten czas obraz nie mógł pozostać bez sukienki, dlatego jako pierwszą wyhaftowano suknię zastępczą – na wzór sukni oryginału. Suknia Matki Bożej została haftowana złotymi liliami andegaweńskimi na szafirowym aksamicie, a suknia Dzieciątka złotymi gwiazdkami na czerwonym aksamicie. Wyhaftowaną nałożono na srebrną blachę. Pracę nad nią zakończono w lutym 1965 roku. Suknia została wykonana w pracowni sióstr w Warszawie.
Druga suknia dla Matki Bożej została wykonana przez siostry w 1966 roku. Suknia była wykonywana na Jasnej Górze. Projekt nie był potrzebny, gdyż przenoszono elementy ze starej sukni na nowy materiał. Była to bardzo żmudna praca. Trzeba było wiele czasu poświęcić na oczyszczanie kamieni, pereł i brylantów. Wszystkie elementy na nowym materiale przyszywano srebrnymi drucikami, co było bardzo trudne. Suknia Matki Bożej wykonana była na szafirowym aksamicie, a Dzieciątka na czerwonym. Nowa suknia została przymocowana do przygotowanego szkieletu zrobionego ze srebrnej blachy. Praca nad suknią została ukończona 1 kwietnia 1966 r. Suknia ta została nałożona na Obraz Matki Bożej przed uroczystościami Millenium Chrztu Polski.
Trzecia suknia, rubinowa, została wykonana w 1967 r. Było to votum sióstr westiarek, ofiarowane Matce Bożej. Podobnie jak dwie pierwsze, suknia rubinowa wykonana została na szafirowym aksamicie, a Dzieciątka Jezus na czerwonym − ze starej rubinowej biżuterii oraz ze ślubnych obrączek, nawiązujących do Roku Wierności (1957), obchodzonego w ramach Wielkiej Nowenny. Stąd suknię tę nazywa się suknią wierności. Po wykonaniu nałożono ją na srebrną blachę. Poświęcenia sukni dokonał na Jasnej Górze, 25 sierpnia 1967 roku, ks. prymas Stefan Wyszyński.
Czwarta suknia dla obrazu Matki Bożej została wykonana w 1969 r. Suknia miała być wykonana z pereł, jednak okazało się, że jest ich za mało, więc projektująca suknię pani Lorentowicz zaproponowała, by dołączyć do pereł prawdziwe korale. W ten sposób powstała suknia perłowo-koralowa. Została ukończona 24 kwietnia 1969 roku w pracowni sióstr w Warszawie.
Suknia perłowo-koralowa była prezentowana na wielu międzynarodowych wystawach, między innymi w Monachium, gdzie została oceniona jako wysokiej klasy dzieło sztuki hafciarskiej.
Matka Boska Świętorodzinna ze Studziannej
W czerwcu 1968 roku w pracowni sióstr w Warszawie wykonały suknie na obraz Matki Bożej Świętorodzinnej w Studziennej. Zostały one wykonane według projektu pani Ireny Lorentowicz. Koronacja obrazu z nowymi sukniami odbyła się 18 sierpnia 1968. Koronacji dokonał ks. kard. Stefan Wyszyński wraz z ks. kard. Karolem Wojtyłą i bp Piotrem Gołębiowskim. W Przewodniku „Sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej w Studziannej-Pośwętnem z 1089 r. czytamy:
Blasku i wyrazistości nadaje obrazowi przepych nowych sukienek ze złotych i srebrnych nici, przetykanych drogimi kamieniami, perłami i pierścionkami, wykonanymi według wzoru i pod kierunkiem prof. Lorentowiczowej przez siostry westiarki z Warszawy.
Matka Boska Szkaplerzna z Czernej
W 1974 r. siostry wykonały suknię dla obrazu Matki Bożej Szkaplerznej w sanktuarium Ojców Karmelitów Bosych w Czernej k. Krakowa. Suknia ta jest wotum czci i wdzięczności dla Bogarodzicy Królowej Karmelu. Suknia została poświęcona 15 lipca 1974 r. przez ks. biskupa Jana Pietraszko.
